Schaliegas is hetzelfde gas dat we gewoonlijk voor verwarming gebruiken. Het verschil is dat het gas wordt vastgehouden door rotsen en schalie, en dat andere methodes moeten worden gebruikt om het uit de bodem te halen. De bekendste winningsmethode is hydraulisch fractureren of ‘fraccen’. Deze techniek is in heel wat landen verboden omdat er risico’s zijn voor het milieu.
In de Verenigde Staten wordt steeds meer schaliegas gewonnen. In Europa daarentegen is het een bron van onenigheid.
Onze voorraad koolwaterstoffen, zowel aardgas als aardolie, neemt af. Daarom hebben wetenschappers overal ter wereld gezocht naar manieren om ontoegankelijke gasvindplaatsen toch te kunnen exploiteren. Zo ontstond de techniek van het hydraulisch fractureren, waardoor schaliegas kan worden gewonnen.
Schaliegas bevindt zich in de vorm van microbelletjes in gesteente en wordt daar ‘gevangen’ gehouden door een kleilaag. Om het gesteente te breken en het gas vrij te maken, worden onder heel hoge druk water, zand en chemicaliën in de bodem gespoten. Het gas komt dan naar de oppervlakte, terwijl een deel van het water in de bodem achterblijft.
Hydraulisch fractureren is een bron van zorgen:
Tal van organisaties en wetenschappers maken zich zorgen over de gevolgen van deze boortechnieken. In sommige landen, zoals Frankrijk, is hydraulisch fractureren verboden. In België zou de voorraad schaliegas heel klein zijn, zodat de winning ervan niet aan de orde is. Maar als ondergrondse watervoorraden worden aangetast of als het risico op bevingen toeneemt, zullen de problemen niet ophouden bij de landsgrenzen.
Het debat is volop aan de gang en zal bepalend zijn voor de toekomstige energievoorziening van België, Europa en de hele wereld.
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en krijg maandelijks praktische energieweetjes.